تأثیر عملیات حرارتی پیرسازی نهایی بر ریزساختار

30 مرداد 1402

( پیرسازی نهایی ) کنترل متغیرهای عملیات حرارتی در حین فرآوری سوپرآلیاژهای پایه نیکل منجر به حصول ریزساختار و خواص مکانیکی بهینه سوپرآلیاژ می شود، لذا در تحقیق حاضر تأثیر متغیرهای دما و زمان پیرسازی نهایی بر ریزساختار مورد بررسی قرار گرفت.

 بدین منظور بعد از عملیات تنش زدایی، حل سازی و پیرسازی میانی، 9نمونه در دماهای 078، 048 ،088  درجه سانتی هرکدام در زمانهای 8، 44، 61 ساعت در کوره قرارداده شدند و سپس در هوا خنک شدند.

انجماد سوپر آلیاژ ها

 ریزساختار سوپرآلیاژ مورد نظر توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت، نتایج حاصل از این بررسی نشان داد در دمای ثابت با افزایش زمان پیرسازی نهایی مقدار رسوبات
ثانویه کاهش یافته و اندازه رسوبات درشت تر می شوند.

کاهش در مقدار رسوبات و درشت شدن اندازه ی آنها در زمان ثابت با افزایش دمای پیرسازی نیز مشاهده شد. استحکام سوپرآلیاژهای پایه نیکل به شدت وابسته به فاکتورهایی نظیر کسر حجمی، سایز، سرعت رشد، ترکیب و توزیع مناسب رسوبات می باشد.

توزیع یکنواخت و مناسب رسوبات در نمونه پیرسازی نهایی شده در دمای48 درجه سانتی گراد به مدت 61 ساعت مشاهده شد و نتایج حاصل از سختی سنجی، حداکثر سختی را در این دما و زمان پیرسازی نهایی تأیید کرد.

وسپلوی

 از طرفی با افزایش دما و زمان فازهای تیغه های شکل یوتکتیک ضعیف شده و در زمینه حل شدند و نیز با افزایش دما کاربیدهای سوزنی شکل در زمینه و اطراف مرز رسوب کردند که بر خواص مکانیکی اثرگذار خواهند بود

مواد اصلی به کار رفته در ساخت پره های توربین

 سوپر آلیاژهای پایه نیکل که مواد اصلی به کار رفته در ساخت پره های توربین به شمار می روند، به واسطه شرایط کاری پیچیده آنها، در معرض انواع تغییرات ریزساختاری می باشند.

 این تغییرات ریزساختاری می تواند منجر به افت خواص مکانیکی و در نهایت زوال پره های توربین گردد. لذا اهمیت درك تغییرات ریزساختاری در مباحث مربوط به ارزیابی های دوره ای پره های توربین و ارزیابی تخمین عمر باقیمانده قطعات روشن می گردد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *