آهنگری سوپر آلیاژ های اولیه خیلی مشکل نبود، ولی با گذشت زمان مشخص گردید به دلیل استحکام بالای سوپر آلیاژ ها در دمای بالا، آهنگری آنها دشوار تر از فلزات دیگر است.
این موضوع به ویژه پس از وارد شدن سوپر آلیاژ های پیر سخت شده به بازار بیشتر مشخص شد. سوپرآلیاژ های آهن – نیکل اولیه با فن آوری فولاد زنگ نزن توسعه یافته بودند.
اما با ورود سوپرآلیاژ های پیر سخت شده، استحکام در دمای بالا به نحو چشمگیری افزایش یافت و استحکام و سفتی این سوپر آلیاژ های جدید، آهنگری آنها را دشوار ساخت.
آیا آهنگری سوپر آلیاژها شبیه فولاد های زنگ نزن می باشد؟
واقعیت این است که بعضی از سوپرآلیاژ های پایه آهن مانند A-286 از نظر قابلیت آهنگری شبیه فولاد های زنگ نزن آستنیتی هستند، ولی آهنگری سوپر آلیاژ ها عموما دشوار تر از فولاد های زنگ نزن است.
بعضی از سوپر آلیاژ ها واقعا به قدری در دماهای آهنگری محکم هستند، که آنها را نمی توان به وسیله روش های آهنگری معمولی شکل داد. در این موارد آلیاژ با استفاده از ریخته گری یا متالوژی پودر مورد استفاده قرار می گیرد.
اهداف آهنگری
صرف نظر از روش آهنگری مورد استفاده، آهنگری سوپرآلیاژها عموما می تواند به عنوان قسمتی از یک فرآیند ترمومکانیکی انجام شود.
به بیان دیگر تنها عامل در عملیات آهنگری سوپر آلیاژ ها دادن شکل نهایی نیست. در آهنگری انرژی به صورت کار با قطعه اعمال شده و با کنترل دما و میزان تغییر شکل کیفیت مطلوبی از قطعه به وجود می آید.
در این بحث فرض شده است که آهنگری هم شکل و هم خواص را در قطعه به وجود می آورد.
در بعضی موارد فرآیند آهنگری برای به دست آوردن خواص بهتر از جمله کشش، رفتار تنش – کرنش، استحکام خزش یا عمر خستگی کم دامنه انجام می شود. بنابراین اهداف آهنگری می تواند یکی از موارد زیر باشد.
- ایجاد دانه های همگن
- کنترل مورفولوژی فاز ثانویه
- جریان کنترل شده دانه ها
- تولید قطعاتی با ساختار عجیب
ریزی دانه ها الزاما برای همه آلیاژ ها درخواست نمی شود. برای بهینه کردن خواص در تمام مقاطع قطعه، دانه ای که اندازه آن در محدوده تعریف شده قرار گرفته باشد، تولید می شود.
دیدگاهتان را بنویسید