آلیاژ لانتالوم نیز به همان علت ایتریوم، جهت مقاومت به اکسیداسیون به سوپر آلیاژ ها اضافه می گردد.
برتری آلیاژ لانتالوم به ایتریوم این است که لانتالوم در حین ریخته گری بیشتر در ذوب باقی می ماند. به علاوه اینکه وقتی در ترکیب با ایتریوم اضافه شود، به افزایش مقدار باقیمانده ی ایتریوم + لانتالوم در ترکیب کمک می کند.
ذرات پراکنده اکسید همچنین می تواند مقاومت محیطی یک آلیاژ را بهبود بخشند، که در این مورد اکسید های عنصر فعال چسبندگی لایه اکسیدی را بهبود می بخشند این اثر معمولا معمولا همانند حالتی است که عنصر فعال چسبندگی لایه اکسیدی را بهبود می بخشند.
این نظریه وجود دارد که ذرات اکسیدی نقش هایی جهت رشد مطلوب آلومینا را ایفا میکنند. در پوشش ODS رشد اولین لایه نقش هسته هایی جهت رشد مطلوب آلومینا را ایفا می کنند.
آلیاژ لانتالوم به دلیل اینکه ذرات پراکنده ی اکسیدی بسیار ریز به عنوان مرحل های جوانه زنی برای توسعه ی لایه اکسیدی در سطح مواد بکار می روند.
اندازه دانه اکسید در مواد حاوی ذرات پراکنده بین 5 تا 10 مرتبه کوچکتر از مواد بدون ذرات پراکنده است ، به دلیل اینکه ذرات پراکنده اکسیدی بسیار ریز به عنوان محل های جوانه زنی ذرات اکسیدی پراکنده ، تشکیل سریع یک لایه اکسیدی محافظ ریز دانه پوسته را ترویج می کند.
به نظر می رسد توزیع یکنواخت آلیاژ لانتالوم و اکسید عنصر فعال جهت بهبود رفتار اکسیداسیون ضروری باشد. این مورد بر این مبنا است که اگر اکسید عنصر فعال، نفوذ کاتیون آلومینیوم از طریق لایه آلومینا را سرکوب کند
در نتیجه این امکان وجود دارد که نفوذ سایر کاتیون ها همچون نیکل و آهن که تشکیل اکسید های سختی را در لایه اکسید می دهند کاهش یابد.
دیدگاهتان را بنویسید