رنیوم چندین اثر سودمند در سوپر آلیاژ ها ایجاد می کند. این عنصر سنگین بزرگ به طور ترجیحی جدایش پیدا می کند و از طریق سختی محلول جامد استحکام را در دمای بالا فراهم می سازد.
این عنصر همچنین دمای ذوب آلیاژ را افزایش می دهد. علاوه بر ایجاد سختی محلول جامد در فاز زمینه، رنیوم پارامتر شبکه نیز تحت تاثیر قرار می دهد.این افزایش اعوجاج منجر به استحکام دهی مضاعف می گردد.
این نابرابری شبکه ای همچنین مورفولوژی را پس از پیر سازی هم دما به شکل مطلوب ( ریز، مکعبی و هم راستای رسوبات) تغییر می دهد.
هدف اصلی از اضافه کردن رنیوم، افزایش عمر خزشی سوپر آلیاژ های پلی کریستال و تک کریستال است.
عمر خزش گسیختگی
سه درصد رنیوم اضافه شده ( برای مثال آلیاژ 92 استحکام یافته به کمک ذرات پراکنده ی اکسیدی ) می تواند عمر خزش گسیختگی را در مقایسه با همان آلیاژ ولی بدون رنیوم دو برابر کند.
اضافه کردن رنیوم از طریق افزایش انرژی اکتیواسیون فرآیند درشت شدن ذرات و فاز Y را به تاخیر می اندازد. پیشنهاد شده است که به دلیل اینکه رنیوم به شدت جدایش پیدا می کند، لازم است تا رنیوم نفوذ کرده تا اجازه رشده پیدا کند.
این نیز در مورد رنیوم شناخته شده است که به علت اندازه بزرگش نرخ نفوذ بسیار کمی در زمینه ی سوپر آلیاژ ها دارد .
دیدگاهتان را بنویسید