کربن به سه روش در فرآیند سوپرآلیاژ ها اثر می گذارد:
- نقش یک تصفیه کننده را در حین ذوب ( اکسیژن و گوگرد زدایی ) بازی می کند.
- نقطه ذوب را کاهش و در نتیجه سیالیت فلز مذاب را افزایش می دهد.
- خواص فلز منجمد شده را اصلاح می کند.
کربن حتی در غلظت های پایین کمتر از یک درصد وزنی و معمولا کمتر از ۰/۱ درصد وزنی نقش حیاتی را در سوپر آلیاژها همانند فولادها ایفا می کند.
اثر عمده آن روی خواص مکانیکی، استحکام دهی از طریق تشکیل کاربیدها است که به ویژه در سوپر آلیاژهای پایه کبالت چشمگیر است.
کربن در مقادیر حدودا ۰/۰۵ تا ۰/۱ درصد وزنی با عناصر دیرگداز و فعال همچون تیتانیوم، تانتالوم و هافنيوم جهت تشکیل کاربیدهای اولیه MC ترکیب می شود.
در حین عملیات حرارتی و در حین کار این کاربیدهای MC به کاربیدهای ثانویه همچون ، MC که تمایل به تشکیل در مرزدانه ها را دارند تبدیل می شوند.
به طور معمول، در آلیاژهای ریخته گری نسبت به آلیاژهای کار شده مقادیر بالاتر کربن وجود دارد.
کاربید های اولیه درشت قابلیت کارپذیری داغ را کاهش می دهند، اما کربن دمای سالیدوس آلیاژ های پایه نیکل را کاهش می دهد و از این طریق قابلیت ریخته گریشان را بهبود می بخشد.
دیدگاهتان را بنویسید