در آهنگری فوق مومسان قطعه مستقیما تحت عملیات قرار نمی گیرد. آهنگری فوق مومسان در اواسط سال های 1960 به وجود آمد.
توانایی انجام دادن فرآیند سوپر پلاستیک، به انتخاب آلیاژ مناسب و ریز ساختاری که با اعمال نیرو فوق مومسانی صورت گیرد، بستگی دارد.
اکثر سوپر آلیاژ های پایه نیکل آهنگری شده فوق مومسان، ابتدا اکسترود یا متالوژی پودر می شوند. برای بدست آوردن شمشال های همگن و دانه ریز قبل از آهنگری، قالب های فلزی نسوز و اتمسفر خنثی ( برای افزایش عمر قالب ) مورد نیاز است.
زمان آهنگری نسبتا طولانی است. از طرف دیگر وقتی که این روش با آهنگری قالب بسته دیسک هایی از جنس آلیاژ های پایه نیکل استحکام بالا مقایسه شود، پر شدن قالب عالی است.
وقتی که آلیاژی نظیر Astroloy یا U-700 برای دیسک های قسمت پر فشار توربین های گازی مورد استفاده قرار گیرد، آهنگری قالب بسته سنتی یک فرآیند دشوار است.
وقتی که سطح بعدی استحکام آلیاژهای مربوطه بررسی شدند، مشخص شد که از نظر فنی و اقتصادی امکان ساخت دیسک های قابل قبول از این آلیاژها امکان پذیر نیست.
هم زمان با این اندازه های توربین های گاز افزایش یافته و دیسک های آنها نیز بزرگ تر شدند. سعی شد که مستقیما با متالوژی پودر این دیسک ها را تولید کنند، ولی بنا به دلایلی این کار میسر نشد.
اما فرآیند پودر برای ایجاد شکل اولیه قبل از انجام فرآیند فوق مومسان یا شبه فوق مومسان دیسک های توربین گاز سنگین از آلیاژ های پایه نیکل استحکام بالا به طور موفقیت آمیزی استفاده شد.
دیدگاهتان را بنویسید