عملیات سنگ زنی در سوپر آلیاژها بسیار دشوارتر از فولاد ها سنگ زنی می شوند. ممکن است در طی عملیات سنگ زنی در سوپرآلیاژهای پایه نیکل و پایه کبالت ترک های ریز و تغییرات متالوژیکی بوجود آید.
روانسازی های سنگ زنی
روانسازهای سنگ زنی در چهار گروه اصلی طبقه بندی شده اند. به دلیل ضریب انتقال حرکت پایین سوپر آلیاژ ها دمای سطوح سنگ خورده بالا می رود و امکان پیدایش ترک به وجود می آید، که در صورت استفاده از روانساز این حساسیت کاهش پیدا می کند.
برای ازدیاد انتقال حرارت در سوپرآلیاژهای کار شده بهتر است از روانسازهای امولوسیون گوگرددار با پایه آب استفاده شود.
روانسازهای گوگرد دار برای همه سوپرآلیاژها مناسب هستند، ولی انتقال حرارت آنها کمتر از روانساز های امولوسیون محلول در آب است.
روانسازهای کلردار با یک درصد کلر در سنگ زنی هایی که دارای تلرانس کمتر از 0/005 میلی متر هستند، بسیار مناسب می باشند.
عیب بسیار بزرگ روانساز ها کلردار در قطعاتی که باید عملیات حرارتی شوند یا در دماهای بالا کار کنند، این است که کلر باقی مانده در سطح قطعه می تواند در دمای بالا با آلیاژ واکنش دهد.
به همین دلیل بعضی از استفاده کنندگان سوپرآلیاژ ها اجازه استفاده از روانساز های کلردار را نمی دهند.
افزایش G یعنی آسان تر شدن سنگ زنی آلیاژ، که در نتیجه افزایش غلضلت محلول روانساز سنگ زنی خشک نسبت به سنگ زنی مرطوب موفقیت کمتری را نشان می دهد.
بیشترین مقدار G مربوط به شرایطی است که از محلول های مصنوعی دارای یون های نیترات استفاده شده است.
آلیاژ ها یا گروه های آلیاژی، اختلاف های عمده ای از نظر سرعت سنگ زنی و مقدار سنگ زنی با یکدیگر دارند. معمولا با افزایش سختی آلیاژ G افزایش پیدا می کند.
دیدگاهتان را بنویسید