تانتالوم تا دهه 1960 تا زمانی که مقاله ای در مورد سوپر آلیاژ های روسی منتشر شد، عنصر قابل توجهی در بیشتر سوپرآلیاژ ها نبود.
در حالی که امریکایی ها و انگلیسی ها روی آلومینیوم و تیتانیوم به عنوان عنصر آلیاژ افزودنی متمرکز بودند، متالوژهای روسی در حال بررسی نقش عناصر دیرگداز تانتالوم، تنگستن و مولیبدن بودند.
سپس اولین آلیاژ آمریکایی حاوی مقدار بالای تانتالوم توسعه داده شده تحت عنوان TRW-NASA VIA معرفی شد. این آلیاژ از طریق بهینه سازی کامپیوتری، جهت بیشینه کردن استحکام گسیختگی خزش توسعه داده شد.
متاسفانه خواصی همچون پایداری، قابلیت ریخته گری و مقاومت به خوردگی در طی مراحل ابتدایی از این توسعه، چشمگیر نبودند،
عنصر تانتالوم یک ساختار کریستالی BCC دارد و به شدت با شبکه ی نیکل نابرابر است، این عنصر به عنوان یک استحکام دهنده ی قوی محلول جامد در فازهای ۷ و ۷ عمل میکند و از طریق تشکیل کاربید نیز استحکام را افزایش می دهد.
تانتالوم
تانتالوم پایداری سطحی، به ویژه مقاومت به خوردگی داغ و استحکام خزشی و کششی را در سوپر آلیاژهای پلی کریستال و تک کریستال افزایش میدهد.
تانتالوم، کاربید تانتالوم را که یک فاز با دمای ذوب و پایداری ترمودینامیکی بسیار بالا است تشکیل میدهد بنابراین تانتالوم در دماهای بالا استحکام مضاعفی را فراهم می سازد.
دیدگاهتان را بنویسید