نقش عملیات حرارتی میانی

19 دی 1401

عملیات حرارتی میانی عملیاتی است زیر دمای تابکاری انحلالی، اما در دمایی بالاتر از دمای پیر سختی و برای کاهش کربن فوق اشباع و تشکیل کاربید ها در یک سطح انرژی پایین تر به کار می رود.

کربن فوق اشباع موجب رشد ذرات کاربید مجزا می شود. نتیجه تشکیل کاربید های مجزا در دمای بالاتر این است که انرژی پتانسیل کربن کاهش پیدا می کند و فصل مشترک های مستعدی برای ترک خزش در عملیات پیر سختی نهایی تولید نمی شود.

آهنگری سوپرآلیاژ ها

در آلیاژ وسپلوی عملیات حرارتی میانی شده  در دمای 843 سانتی گراد به مدت 24 ساعت پیر سخت شده در دمای 760 درجه سانتی گراد به مدت 16 ساعت، ذرات کاربید منفصل تشکیل شده و رشد می کنند.

آیا واقعا یک عملیات حرارتی میانی نیاز است؟

خواص مکانیکی قابل قبول یک آلیاژ همیشه از تابکاری و پیر سختی به دست نمی آیند. اغلب برای ایجاد خواص میکانیکی معیین تغییرات زیر مورد نیاز است:

اغلب عملیات حرارتی میانی یک عملیات پیر سختی نامیده می شود. علی رغم مزایای IHT بر خواص گسیختگی – خزش  سوپر آلیاژ های کار شده، بعضی از کاربردها به استحکام کوتاه مدت ( تسلیم و کششی ) بالا نیاز دارند.

برای رسیدن به  استحکام های تسلیم و کششی بالاتر باید یک عملیات پیر سختی اضافه با یک عملیات حرارتی میانی حذف شود. در قطعات آهنگری شده، برای محدود کردن رشد و حفظ ریزی دانه ها از دمای انحلال پایین تر استفاده می شود.

تولید فولاد خام از آهن

ذکر این نکته اهمیت دارد که این فقط عملیات حرارتی نیست که بر روی خواص مکانیکی اثر می گذارد، بلکه کنترل مراحل فرآیند ترمومکانیکی نیز اهمیت دارد.

با چند مرحله ای کردن فرآیند تغییر شکل در عملیات آهنگری سوپرآلیاژ ها کاهش زیادی در اندازه دانه انجام می گیرد.

با اضافه کردن یا حذف عملیات پیر سختی یا افزایش زمان پیر سختی توزیع بهتری به دست می آید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *