اتصال سوپر آلیاژ
در اتصال سوپر آلیاژ، یک مهندس طراح به هنگام استفاده از یک قطعه جوشکاری ذوبی شده، با وضعیت دشواری روبرو می باشد.
موادی که جوش کاری می شوند و مواد پر کننده باید انعطاف پذیری کافی داشته و سیکل های حرارتی شدید ناشی از جوشکاری ذوبی را تحمل کنند.
اکثر سوپر آلیاژ های محلول جامد دارای انعطاف پذیری کافی برای فراهم ساختن نیازمندی های جوشکاری ذوبی هستند.
در اتصال سوپر آلیاژ نیازی به پیش گرم نیست !
قطعات اتصال یافته این آلیاژ ها مستقیما جوشکاری می شوند و معمولا نیازی به پیش گرم یا پس گرم کردن قطعه نیست. علاوه بر این معمولا کنترل درجه حرارت جوشکاری در طی فرآیند حساس نیست.
در طرف مقابل سوپر آلیاژهای پایه نیکل و پایه آهن – نیکل دارای فاز های رسوبی دمایی واقع در محدوده دمایی ویژه نگه داشته شوند، فازهای ثانویه را تولید می کنند و از این نظر با آلیاژ های قبلی تفاوت دارند.
فازهای ثانویه معمولا توسط عملیات حرارتی ایجاد می شوند، ولی امکان پیدایش آنها در اثر فرآیند های دیگر یا کار در دماهای بالاتر نیز وجود دارد.
آلیاژ رسوب سخت شونده
آلیاژ رسوب سخت شونده، پس از عملیات حرارتی رسوب سختی، خواص مکانیکی عالی از خود نشان می دهند.
با ذوب شدن فلز پایه در حین جوشکاری، فاز های سخت کننده حل شده و رسوب مجدد آنها در زمینه با شکل فیزیکی نا مطلوبی انجام می گیرد و ساختار کار شده زمینه پس از ذوب و انجماد به شکل ریخته درمی آید.
ماهیت به کارگیری روش های اتصال سوپر آلیاژ های رسوب سخت شده، به ویژه سوپر آلیاژهای پایه نیکل، پیدا کردن راهی برای دستیابی به استحکام بالای ناشی از رسوب سختی با فاز Y( یا استحکام ناشی از توزیع ذرات اکسید در زمینه ) است.
معمولا پس از جوشکاری ذوبی، آلیاژ رسوب سخت شونده، تابکاری کامل ( یا تابکاری انحلالی ) شده، سپس عملیات حرارتی رسوب سختی فاز ثانویه به عنوان مرحله نهایی تولید انجام می گیرد.
در جوشکاری آلیاژهای رسوب سخت شده، روش های جوشکاری حالت جامد که پهنای اتصال محدودی را به وجود می آورند و روش های دیگری نظیر اتصال اینرسی و اتصال نفوذی نیز استفاده می شوند، اما هیچکدام به گستردگی جوشکاری ذوبی به کار نمی روند.
اتصال حالت جامد سوپر آلیاژ های رسوب سخت شده نیاز به عملیات حرارتی پیر سختی پس از اتصال را حذف می کند.
دیدگاهتان را بنویسید