نقش کاربید ها در سوپر آلیاژ ها پیچیده است؛ آن ها می توانند خواص آلیاژ را وابسته به محل قرار گیری، ترکیب و شکل افزایش و یا کاهش دهند.
کاربید در همه خانواده ی سوپر آلیاژ ها حضور دارند و تمایل دارند به ویژه در سوپر آلیاژ های پایه نیکل در مرزدانه ها قرار گیرند.
اگر چه در سوپر آلیاژ های پایه کبالت و پایه آهن – نیکل، معمولا کاربید های درون دانه ای مشاهده می گردد. در مجموع چنانچه کاربیدها دارای نوع ترکیب و مورفولوژی صحیح باشند اثر سودمندی را بر استحکام گسیختگی در دمای بالا دارند.
همچنین شکل کاربید نقش اساسی را در شکل پذیری آلیاژ ایفا می کند. به طور غیر مستقیم کاربید ها پایداری شیمیایی زمینه را به وسیله ی فقر موضعی عناصر تشکیل دهنده ی کاربید تحت تاثیر منفی قرار می دهند.
سوپر آلیاژ های پایه کبالت به دلیل اینکه از طریق ترکیبات بین فلزی رسوب سخت نمی شوند، در درجه اول از طریق رسوبات کاربیدی استحکام دهی می شوند.
در آلیاژ های پایه کبالت کار شده که میزان کربن آنها بیش از 15 درصد وزنی است کاربید ها اندازه ی دانه را در طی فرآیند فورج، عملیات حرارتی و در حین سرویس کنترل می کنند.
کاربید های اولیه همچون MC ( که M تانتالوم، تیتانویم، زیر کونیوم و یا تنگستن است ) به صورت ذرات بلوکی مجزا یا در فازهای یوتکتیک و یا در حین انجماد در ریخته گری تشکیل می شوند و معمولا دارای یک ساختار کریستالی FCC هستند.
کاربید هایی که در حین انجماد تشکیل می شوند و به صورت ذرات مجزا در تمام آلیاژ به صورت غیر همگن توزیع می شوند.
این کاربید در موقعیت درون دانه ای و بین دانه ای و غالبا بین دندریتی تشکیل می شوند.
این کاربید ها منبع اصلی کربن برا ی آلیاژ در حین عملیات حرارتی و سرویس هستند. همچنین ارتباط کم یا بدون جهت گیری با زمینه دارند. ترتیب ترجیحی تشکیل کاربید در سوپر آلیاژ ها به صورت NBC، TaC ،TiC است که به ترتیب پایداری آنها کاهش می یابد.
دیدگاهتان را بنویسید